szczurzy ogon u psa

Tłumaczenia w kontekście hasła "szczurzy został" z polskiego na angielski od Reverso Context: Zastosowanie: Wazoaktywny peptyd jelitowy, ludzki, świński, szczurzy został użyty jako antygen wykorzystywany w celu absorpcji do systematycznego badania układu nerwowego prażenia kurcząt proventriculus za pomocą immunohistochemii i mikroskopii elektronowej. Sen o zdechłym szczurze może wywoływać mieszane uczucia, ale warto zauważyć, że interpretacja snu zależy od kontekstu i doświadczeń danej osoby. Oto trzy możliwe interpretacje tego snu: Koniec czegoś negatywnego: Zdechły szczur może symbolizować zakończenie czegoś negatywnego lub szkodliwego w twoim życiu. Może to oznaczać 1 views, 35 likes, 0 loves, 6 comments, 48 shares, Facebook Watch Videos from Schronisko dla Zwierząt w Łodzi: Co mówi ogon psa? Wszystko. Ogon Arona na widok człowieka chce się urwać. Głaskanie, Natura jest pierwszym naukowcem na świecie! Rozejrzyj się, a znajdziesz wspaniałe stworzenia z wszelkiego rodzaju adopcjami. Jedną z takich adaptacji jest ogon. Zwierzęta z ogonami występują w najróżniejszych kształtach, rozmiarach i kolorach. Ogon ma różne funkcje, a niektóre z najbardziej powszechnych obejmują ochronę, równowagę, regulację temperatury, Przeczytaj więcej SZCZĘŚLIWA JAK PSI OGON / Anna Świerszczyńska Szczęśliwa jak to co nieważne i wolne jak rzecz nieważna. Jak to, czego nikt nie ceni i co nie ceni Buldog rodzi się z już krótkim ogonem, gdyż występuje u tej rasy (jak i u kilku innych jak m.in. bobtaili czy aussie) mutacja, odpowiadająca za to, iż ogon rozwija się tylko szczątkowo. Optymalnie, jeśli pozostało psu kilka kręgów ogonowych. Aktualnie standard mówi, że ideał to ogon zakrywający odbyt, ale wciąż niezbyt długi. surat an najm ayat 39 42 latin dan artinya. Najbardziej ruchliwą częścią psiego ciała jest ogon. Podkulony uważamy za oznakę strachu, merdający mówi nam o radości psa. To zbytnie uproszczenie. Psi ogon przekazuje nam o wiele więcej informacji, większość z nas nie potrafi ich jednak rozszyfrować. Fot. INGIMAGEAmerykanka Alexandra Horowitz, doktor w dziedzinie nauk kognitywnych, badaczka procesów poznawczych ludzi i zwierząt, psów, w swej książce "Oczami psa" stwierdza trochę żartobliwie: "Fakt, że nikt nie przeprowadził wnikliwej analizy znaczenia machnięć psiego ogona dyskredytuje świat nauki". Niewątpliwą przeszkodą w prawidłowym rozszyfrowaniu mowy psich ogonów jest ich ogromna różnorodność. Są ogony długie i sztywne, krótkie i zakręcone, ciężko zwisające albo wiecznie sterczące. W pewnym stopniu najlepiej rozpoznane są informacje, jakie przekazuje ogon wilka. Ponieważ wilczy ogon można uznać za wypadkową ogonów psów różnych ras, warto mu się bliżej przyjrzeć. Etolodzy, którzy badali pozycje ogona u wilków rozróżnili ich przynajmniej trzynaście, a każda niosła odmienny przekaz. Jaką wiadomość chce przekazać właściciel niesionego wysoko ogona? Jestem tu władcą, jestem pewny siebie, nikt mi nie podskoczy. Tym bardziej, że sterczący w górę ogon może też mówić o pobudzeniu, a nawet agresji. Wyprostowany ogon obnaża odbyt, dzięki czemu czujący się pewnie wilk (a także pies) uwalnia do otoczenia swój własny zapach. To jasny komunikat dla pobratymców - słabsze, stojące niżej w hierarchii zwierzę nisko opuści wtedy ogon, podkuli go między łapami, zasłaniając odbyt. Taka postawa oznacza uległość i strach. Konrad Lorenz, psycholog austriacki, laureat nagrody Nobla i wybitny znawca psów, nie miał wątpliwości: z położenia ogona można jak ze wskaźnika odczytać stan odwagi psa w danej chwili. Kiedy szczęśliwy i zadowolony pies spaceruje po łące ze swym panem, jego ogon nie jest usztywniony i zwykle luźno opada. Kiedy natomiast coś zainteresuje zwierzaka, wzbudzi jego czujność, zatrzyma się on w pół kroku, lekko unosząc ogon do góry. Ustawienie ogona to jednak nie wszystko - służy on przecież także do merdania. Kiedy znajome psy witają się ze sobą, merdają ogonami i trącają się nosami. W ten sposób każdy pies - mniej lub bardziej żywiołowo - wyraża także radość na widok swego pana i znajomych osób. Ale nie zawsze merdanie przekłada się tak jednoznacznie na wesoły nastrój. W nowej sytuacji, np. podczas spotkania zwierzaka z nieznanym psem, wysokie, sztywne ruchy ogona mogą być ostrzeżeniem, zwłaszcza w połączeniu z wyprostowaną postawą. Szybkie, niskie machnięcia - wyjaśnia Alexandra Horowitz - to kolejna oznaka uległości: "Tak właśnie wygląda ogon psa, który został przyłapany na obrabianiu twojej ostatniej porządnej pary butów". Intensywność merdania odzwierciedla nasilenie emocji. Lekkie, powolne machanie oznacza zainteresowanie, ale i niepewność. Luźne, dynamiczne ruchy ogona towarzyszą poszukiwaniom zaginionej piłeczki w wysokiej trawie lub śledzeniu ciekawego zapachu odnalezionego na ziemi. Podczas zabawy pies trzyma ogon nieruchomo, kiedy np. wyjmuje piłkę z naszych rąk lub skoncentrowany czeka na kolejne podkreśla, że opisane wcześniej radosne merdanie psiego ogona na przywitanie domowników jest zupełnie inne od wszystkich znanych merdań i z niczym nie da się go pomylić - ogon unosi się do góry lub odchyla się od linii ciała i zakreśla szerokie łuki w powietrzu. Wielomiesięczna rozłąka wiernego psa i kochającego pana, moment radości powitania może jednak zwielokrotnić do dramatycznych rozmiarów - tutaj radosne łuki w powietrzu to zbyt mało. Konrad Lorenz w swej uroczej książeczce "I tak człowiek trafił na psa" tak opisuje powitanie ze swoją suczką Stasi: "Wyła długo, a potem jak burza rzuciła się na mnie, byłem niejako owinięty wirem oszalałej psiej radości. Stasi skakała mi aż do ramion, niemal zdarła ze mnie odzież - ona, tak powściągliwa, opanowana, której powitanie ograniczało się zazwyczaj do paru machnięć ogonem". Być może naukowcy nie badają zbyt wnikliwie mowy psiego ogona, za to na pewno przyglądają się uważnie psim mózgom. I analizując mózg, całkiem przypadkowo odkryli coś, co z ogonem łączy się w zaskakujący sposób. Otóż merdanie jest asymetryczne. Gdy pies nagle dojrzy swego pana - pisze Horowitz - albo coś, co go interesuje, na przykład kota, machnięcia są zwykle mocniejsze na prawo. Gdy stanie oko w oko z nieznajomym psem, również macha ogonem - raczej niepewnie niż radośnie - ale mocniej na lewo. Ogon to bardzo ważny element psiej komunikacji, jednak nie jedyny. Jeśli chcemy zrozumieć, co pies (nasz, ale także i obcy) chce nam przekazać, musimy uważnie obserwować - oprócz ogona - także ruchy jego zadu, głowy, uszu i łap. Postawa ciała może zdradzać agresję lub uległość. Wyprostowany pies, z głową i uszami w górze, daje znać, że jest gotowy do działania. Postawa przeciwna - kulenie się z opuszczonym łbem i uszami mówi o uległości. Kiedy pies wywraca się na grzbiet i odsłania brzuch, sygnalizuje absolutne poddanie się przeciwnikowi (postawa częsta u szczeniaków w stosunku do starszego psa, co wcale nie znaczy, że większego gabarytowo). Ekspresja pyska i ułożenie uszu również sygnalizuje różne stany emocjonalne. Pysk może być zamknięty, otwarty i rozluźniony, otwarty z uniesioną wargą, zmarszczonym nosem i wyszczerzonymi zębami. Im szerzej otwarty pysk, tym większe pobudzenie psa. Kiedy zaczyna szczerzyć zęby, lepiej uważać. Kiedy ziewa szeroko, nie jest znudzony, a raczej zestresowany, niepewny, przestraszony, natomiast psi "uśmiech" przy zamkniętym pysku oznacza pokorę. Także uszy naszego pupila są w ciągłym ruchu - stoją prosto, opadają rozluźnione lub ciasno przyklejają się do boków głowy. Konrad Lorenz podaje, że stopień panowania nad sytuacją zaznacza się w dwu miejscach głowy psa: w uszach i kątach pyska. Jeżeli uszy stoją prosto i ku przodowi, a kąty pyska się nie rozciągają, wtedy pies się nie boi i jest gotów do ataku. Język psiego ciała wyraża wszystkie stany emocjonalne. Psy rozumieją się doskonale. Te same sygnały mogą być wykorzystywane - w większym zakresie - do komunikacji z ludźmi. Dorota Dejmek Dzisiaj opowiem Wam o problemie, który dotyczy wielu czworonogów - łysieniu. Jego przyczyny są różne, a leczenie może trwać wiele miesięcy. Przyczyny łysienia psa Każdy pies linieje. Jest to rzecz naturalna i nie do uniknięcia. Jednak czasami zdarza się, że u pupila pojawiają się łyse placki, które z dnia na dzień stają się coraz większe. Taka sytuacja może mieć różne przyczyny. Często łyse placki na skórze są przyczyną sezonowego wypadania sierści. Jeśli jednak okaże się, że zmiana pory roku nie jest źródłem problemu, należy dowiedzieć się, gdzie leży problem. Problemy hormonalne Łysienie psa, spowodowane problemem z gospodarką hormonalną, ma charakterystyczne objawy: matowienie sierści, łyse placki po obu stronach ciała, obfite wypadanie sierści podczas zabiegów pielęgnacyjnych, pojawienie się ciemniejszych przebarwień na skórze. Inne powikłania, które mogą wskazywać na zaburzenia hormonalne: niedoczynność tarczycy, otyłość, suchość skóry i sierści, duża wrażliwość na zimno, zapalenie jamy ustnej, symetryczne łysienie, szczurzy ogon, zaparcia. Leczenie łysienia, spowodowanego problemami z gospodarką hormonalną, często polega na kastracji psa bądź dobraniu odpowiednich leków. Nieodpowiednie odżywianie Łysienie może być również spowodowane nieodpowiednią dietą, której składniki mogą wywoływać reakcje alergiczne. Ważne jest, by podawać pupilowi karmę, która wzbogaci jego organizm o odpowiednie witaminy i składniki odżywcze. Nie warto karmić psa domowym jedzeniem, ponieważ nie jest ono przystosowane do organizmu zwierzęcia. Alergie Kolejną przyczyną tracenia sierści są alergie pokarmowe lub te wywołane innymi substancjami. Reakcję alergiczną mogą wywołać detergenty różnego rodzaju, nowe legowisko, nowa buda, farby do ścian, pchły, roztocza, pasożyty (np. kleszcze). Najczęstszą metodą leczenia jest dieta eliminacyjna. Choroby Pies, atakowany przez patogeny, ulega zakażeniu poprzez otwarte rany. Zapalenie skóry może wówczas przybrać postać pęcherzyków, guzków bądź gródek. Pojawiają się one na przykład w okolicy brzucha i tylnych kończyn. Po takich reakcjach alergicznych mogą powstać blizny oraz łyse placki na skórze. Jeśli pies cierpi na atopowe zapalenie skóry, można zauważyć następujące objawy: podrażnienie skóry prowadzące do świądu, wypadanie sierści, zaczerwienienie skóry, wydzielina sącząca się z ran, wylizywanie oraz wygryzanie sierści otaczającej ranę. Roztocza, takie jak nużeniec lub świerzbowiec, powodują: krostki w okolicach głowy oraz ramion, ubytki sierści, łuszczenie się skóry, wydzielanie się charakterystycznego zapachu, podrażnienia w okolicach uszu oraz łokci. Inną chorobą powodującą utratę sierści, jest łysienie plackowate. Polega ono na wytwarzaniu przeciwciał przez organizm, które powodują wyniszczenie mieszków włosowych. Pupil łysieje w określonych miejscach, które tworzą łysy placek. Naga skóra nie jest zaczerwieniona ani pokryta pęcherzykami lub strupami. Inne powody łysienia Łysienie psa może być spowodowane czynnikami innymi niż te wymienione powyżej. Pies może tracić sierść również w wyniku zwykłego wylizywania określonych miejsc, choroby psychicznej, depresji lub stresu. Jeśli zobaczymy, że nasz czworonóg zaczyna łysieć, najlepiej wybierzmy się z nim do weterynarza. Im szybciej zdiagnozuje on chorobę, tym łatwiej będzie ją wyleczyć. Jeśli okaże się, że przyczyna łysienia leży wyłącznie w psychice psa, możemy wybrać się z nim do zoopsychologa. On znajdzie przyczynę problemów naszego pupila oraz powie nam, jak musimy postępować, by wyleczyć go z jego dolegliwości. Ekspert sklepu internetowego radzi: Jak widać przyczyn łysienia psa może być kilka i w większości mają one związek z konkretnymi chorobami. Na szczęście, gdy dbamy o naszego pupila, szansa że przytrafi mu się któraś z tych dolegliwości jest niewielka. Jednak nawet, gdy tak się zdarzy, to nie należy popadać w panikę, ponieważ dzisiejsza weterynaria radzi sobie z wieloma przyczynami łysienia u psa. Także tylko niektóre z nich mogą być groźne dla człowieka. Dlatego dopóki nasz podopieczny nie ma żadnych niepokojących objawów, nie ma się czym martwić. Nie znaczy to jednak, że jeśli pies nie łysieje, to nie trzeba dbać o jego sierść. Właściciele czworonogów, często nie muszą o tym pamiętać. Wystarczy, że karmią oni swojego pupila odpowiednią, dobrej jakości karmą. Musi być ona odpowiednio zbilansowana i wzbogacona o witaminy oraz suplementy. Na zdrowie i wygląd psiego futra pozytywnie wpływają przede wszystkim nienasycone kwasy tłuszczowe z grupy Omega-3 i Omega-6, witamina A oraz biotyna. Są one dodawane do gotowych suchych i mokrych karm dla psów przez producentów stawiających na wysoką jakość swoich produktów. W ich ofercie można znaleźć też takie, które są przeznaczone dla zwierząt, których sierść wymaga szczególnej troski. Wpływ na stan zdrowia skóry i futra u psa, co w efekcie zmniejsza ryzyko łysienia, mają też zabiegi pielęgnacyjne i utrzymanie zwierzęcia w czystości. Najważniejsze to oczywiście regularne czesanie i kąpanie psa, przy użyciu odpowiedniego szamponu. Niedoczynność tarczycy u psa Czy wiesz, że wbrew panującej opinii niedoczynność tarczycy, występująca u ludzi, dotyczy także zwierząt towarzyszących? Z tego artykułu dowiesz się jakie są przyczyny niedoczynności tarczycy u psa, jak rozpoznasz ją u swojego pupila, oraz jak wygląda leczenie tego schorzenia. Sprawdź czy Twój pies ma predyspozycje do niedoczynności tarczycy – to bardzo poważne tarczycy coraz częściej rozpoznawana jest u psów, natomiast u kotów występuje niezwykle rzadko. W wyniku niedostatecznego wytwarzania hormonów dochodzi do zmniejszenia tempa metabolizmu. Zazwyczaj obserwujemy wówczas: ospałość,spowolnienie,otyłość,wyłysienia. Na szczęście objawy chorobowe można zatrzymać, a nawet cofnąć poprzez suplementację hormonów tarczycowych. Niedoczynność tarczycy najczyściej dotyka rasy psów: labrador retriever,bokser,golden retriever,beagle,sznaucer miniaturowy,dog niemiecki. Niedoczynność tarczycy u psów przyczynyNiedoczynność tarczycy u psa objawyDiagnostyka chorób tarczycyNiedoczynność tarczycy u psa leczenie Niedoczynność tarczycy u psów przyczyny Rodzaje niewydolności tarczycy u psów opracowano na podstawie umiejscowienia zaburzenia. Najczęściej obserwuje się: postać pierwotną,postać wtórną,rzadziej postać trzeciorzędową,niedoczynność tarczycy na tle innych zaburzeń. Przyczyny choroby, które prowadzą do powstania danego nieprawidłowego funkcjonowania gruczołu zostały przedstawione w tabeli poniżej: Najczęstsze przyczyny niedoczynności tarczycy u psa PierwotnaWtórnaTrzeciorzędowaInneWrodzony niedorozwójKarłowatość przysadkowaZaburzenie wydzielania tyreoliberynyNiedobór joduZanik na tle zapalenia limfocytarnegoNowotwór przysadkiZaburzenie przekształcania T4 w T3NowotworyZespół eutyreozy chorobowejZaburzenia białek wiążącychUsunięcie chirurgiczne gruczołuRadioterapiaOporność tkankowaLeki przeciwtarczycoweTorbiel przysadki U kotów niedoczynność tarczycy jest najczęściej skutkiem: usunięcia obu płatów tarczycy,leczenia radiojodem,przedawkowania leków hamujących tarczycę. Bardzo rzadko występuje postać pierwotna, spowodowana zaburzeniem rozwoju gruczołu lub zaburzeniem wbudowywania jodu. Objawy niedoczynności tarczycy u psów są charakterystyczne dla zmniejszonego metabolizmu i pojawiają się w średnim wieku, czyli około 4-6 lat. Występuje tu między innymi: ospałość,otyłość,nietolerancja na zimno – ciągłe „trzęsienie się”,zaburzenie zachowania,u kotów bardzo często występuje brak apetytu oraz łaknienia. Najbardziej charakterystyczne są objawy dermatologiczne, ponieważ pies/kot posiada symetryczne wyłysienia na tułowiu. Braki w okrywie włosowej pojawiają się też na końcówkach ogona – tak zwany szczurzy ogon (pies), na uszach, bocznych częściach szyi, brzuchu (kot). Zaobserwować można również: przebarwienia skóry,łojotok,suchy lub późno odrastający włos. Specyficzne są również zmiany w narządzie wzroku: opadnięcie powieki,zapalenie naczyniówki,owrzodzenie rogówki,odkładanie się lipidów w rogówce. Dodatkowo obecne są objawy układowe dotyczące układu krążenia, takie jak: spowolnione bicie serca,niemiarowe uderzenia serca. Ze strony układu rozrodczego obserwuje się: niepłodność,spadek popędu płciowego,brak rui,zanik jąder. U większych psów występują: niedowłady (neuropatia tarczycowa),porażenie krtani,porażenie nerwu twarzowego (są pozbawione mimiki),zaburzenie oddawania moczu. Bardzo rzadko schorzenie to występuje u szczeniąt lub kociąt. Jeśli już jednak wystąpi, taki stan określa się jako kretynizm. Szczenięta/kocięta takie mają nieproporcjonalną budowę ciała, szeroką dużą głowę, krótkie kończyny, kwadratowy tułów. Diagnostyka chorób tarczycy Chora tarczyca u psa – diagnostyka W celu rozpoznania chorej tarczycy u psa wykonuje się oznaczenie poziomu hormonów tarczycowych. Dodatkowo można wykonać badanie morfologiczne oraz biochemiczne krwi, które wraz z objawami klinicznymi da nam pełny obraz stanu klinicznego zwierzęcia. W przypadku niewydolności gruczołu występuje spadek poziomu hormonów tarczycowych. Pamiętaj, że nigdy nie należy oceniać funkcjonowania gruczołu tarczowego na podstawie oznaczenia jednego poziomu hormonu lub samego badania podstawowego krwi. Interpretację wyników należy zostawić lekarzowi weterynarii. Niedoczynność tarczycy u psa leczenie Rokowanie psów z niedoczynnością tarczycy zależy od przyczyny, ale zazwyczaj jest ono dobre. Okres przeżycia psa/kota odpowiednio leczonych jest taki jak w populacji zdrowej. Leczenie opiera się na doustnym podawaniu tabletek zawierających lewotyroksynę w dawkach 10-20µg/kg 2 razy dziennie. Lewotyroksyna jest lekiem z wyboru, który powinien przywrócić prawidłowe wartości hormonów. Można również stosować trójjodotyroninę w dawce 6-8µg/kg 3 razy dziennie oraz suplementować jod. Leczenie hormonami należy kontynuować przez przynajmniej 6-8 tygodni przed ostateczną oceną skuteczności, lecz poprawę stanu klinicznego widać już w pierwszym tygodniu leczenia. Kontrola reakcji klinicznej, polega na określeniu poziomu hormonów tarczycowych 4-8 tygodni po rozpoczęciu leczenia. Ważne jest to, aby badanie przeprowadzić 4-6h po podaniu lewotyroksyny. Takie badanie pozwoli lekarzowi weterynarii określić, czy dawka podawanego hormonu jest wystarczająca. Podsumowanie Jak postępować z psem z niedoczynnością tarczycy? Obecnie występuje duża populacja psów z klinicznie stwierdzoną niedoczynnością tarczycy, natomiast koty z tą jednostką chorobową należą do rzadkości. Należy pamiętać, że są różne przyczyny wystąpienia niewydolności gruczołu, dlatego nie wolno kierować się tylko wiekiem zwierzęcia przy podejrzeniu tej jednostki chorobowej. Obraz kliniczny z samego początku może nie być charakterystyczny, lecz przy wykonaniu niezbędnych badań szybko można postawić diagnozę i zastosować leczenie. Przy stosowaniu się do zaleceń lekarza, stan kliniczny zwierzęcia utrzymuje się na bardzo dobrym poziomie, objawy kliniczne ustępują bardzo szybko, a komfort życia naszego pupila jest zadowalający. Myślę, że po przeczytaniu tego artykułu wiesz już jak rozpoznać niedoczynność tarczycy u swojego psa i podejmiesz niezbędne kroki, jeśli pojawi się podejrzenie tej choroby. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat, zachęcam do komentowania artykułu.

szczurzy ogon u psa